Z informacji uzyskanych od byłych absolwentów, mieszkańców Skarżyna oraz okolic dowiadujemy się, iż w roku 1910 nauczanie odbywało się w domach prywatnych, m.in.
u pana J. Galewskiego (obecnie dom pani K. Knery) i prowadzone było przez dojeżdżających nauczycieli. Zajęcia szkolne najczęściej odbywały się w okresie zimowym, często za odpłatnością. Dzieci nie objęte były obowiązkiem szkolnym, a poza tym wieś Skarżyn należała do zaboru rosyjskiego, co utrudniało budowanie polskich szkół
i nauczanie w języku ojczystym.
Pierwsze, udokumentowane informacje o szkole początkowej w Skarżynie pochodzące
z Archiwum Państwowego w Łodzi dotyczą nominacji w 1911r. na nauczyciela jednoklasowej szkoły początkowej we wsi Skarżyn Edwarda Zuchowicza. Z podań najstarszych mieszkańców Skarżyna ustalono, że inicjatywa budowy szkoły prawdopodobnie rozpoczęta w 1909r. powiodła się dzięki znacznemu wsparciu finansowemu lokalnej społeczności. Plac pod budowę, wykupiono od byłego dziedzica Kolonii Skarżyn. Budowa trwała około dwóch lat. W nowo wybudowanej szkole otwarto trzy klasy. Z przekazów dowiadujemy sic, że było tam również mieszkanie dla nauczyciela.
Jednym z pierwszych nauczycieli w tej szkole był pan Stanisław Szmagier. Okres międzywojenny sprzyjał rozwojowi nauki w skarżyńskiej szkole. Ówczesny nauczyciel
i kierownik Roman Ziemiański przy każdej okazji wskazywał osobistym patriotycznym przykładem oddanie ojczyźnie. Nauczanie nieprzerwanie trwało do wybuchu II wojny światowej. W czasie okupacji w budynku szkolnym stacjonowały patrole niemieckie. Nauczanie przybrało tajną formę i prowadzone było w wynajętym mieszkaniu przez odważną nauczycielkę panią Zenonę Ziemiańską. Odzyskanie niepodległości przez Polskę umożliwiło przywrócenie nauki w szkole. Ówcześni nauczyciele Z. i R. Ziemiańscy na podstawie oceny wiedzy i umiejętności zgłaszających się do szkoły uczniów dokonali klasyfikacji do poszczególnych klas. Wiek ucznia nie miał znaczenia. Po wojnie państwo Ziemiańscy rozpoczęli nauczanie, prowadząc cztery klasy.
W roku szkolnym 1945/1946 otwartych zostaje sześć klas.
Z zapisów archiwalnych wiadomo, że w latach 1945-1960 szkoła nosiła nazwę publicznej szkoły powszechnej zmienionej później na podstawową.
Ze względów lokalowych (tylko 3 izby lekcyjne) zajęcia prowadzone były w klasach łączonych. Z dostępnej dokumentacji nauczania wiemy, iż obowiązujący był język polski, matematyka, religia, rysunek, prace ręczne, śpiew, wychowanie fizyczne.
W roku szkolnym 1946/47 szkoła w Skarżynie była nieczynna z powodu braku kadry nauczycielskiej. Od września 1947r. wznowiona zostaje nauka w szkole, a funkcję kierownika szkoły objął pan Stanisław Wiśniewski, a jego syn Zbigniew został nauczycielem. W 1949r. dołączyli do nich pan Stanisław Czyszek oraz pan K. Kowalczyk
i w czwórkę prowadzili siedem klas. Poza lekcjami organizowano w szkole liczne występy wokalno – instrumentalne oraz kursy.
Charakterystycznym elementem każdej izby lekcyjnej była tzw. katedra, na której znajdował się stół z krzesłem dla nauczyciela. Od września 1949r. podniesiono stopień organizacji placówki do siedmiu klas. Chętnych do szkoły nie brakowało. W roku szkolnym 1949/1950 do szkoły uczęszczało 154 uczniów. W latach 1966-2000 szkoła staje się ośmioklasową. Od 2001r. absolwentami szkoły zostają uczniowie klasy szóstej.
W 1952r. na potrzeby szkoły zaadoptowany został budynek Urzędu Gminy
z mieszkaniem dla nauczycieli. Od tamtego czasu nauka odbywała się w dwóch budynkach.
Liczba dzieci w Skarżynie i okolicy z roku na rok rosła. Do klasy VI i VII dochodziły dzieci ze szkół w Będziechowie i Czachulcu, które były szkołami filialnymi.
Z inicjatywy kierownika szkoły p. Czesława Balcerczyka przeprowadzono kapitalny remont obu budynków, założono telefon oraz pobudowano dom nauczyciela. Przy szkole powstał Wieczorowy Uniwersytet Powszechny, w którym odbywały się wykłady
z dziedziny prawa i rolnictwa oraz różnego rodzaju kursy.
Kierownik Antoni Gruszczyński zadbał, aby w szkole działała spółdzielnia uczniowska.
W latach 1970-1976 prowadził placówkę kierownik Kazimierz Nowicki. W pamięci absolwentów pozostał jako zagorzały krzewiciel kultury fizycznej wśród dzieci
i młodzieży. Często sam kierownik szkoły brał czynny udział w zajęciach sportowych, swój wolny czas poświęcał chętnym i razem z nimi grał w piłkę nożną, ręczną
i siatkówkę.
Przy szkole działało z inicjatywy H. Gruszczyńskiej Polskie Stowarzyszenie Animatorów Pedagogiki Celestyna Freineta.
W roku szkolnym 1986/87 dzięki staraniom dyrektora Pawła Gruszczyńskiego uruchomiono w szkole praktyki uczniowskie o profilu rolniczym.
Podjęte zostają pierwsze działania w kierunku rozbudowy szkoły. Sytuacja lokalowa szkoły jest trudna, zajęcia lekcyjne kończą się późnym popołudniem. Zawiązuje się społeczny komitet rozbudowy szkoły.
Pod koniec 1991r. do budynku szkolnego doprowadzona zostaje bieżąca woda. Dyrektor Maria Antoszczyk za zgodą KO w Koninie w porozumieniu z Samorządem Lokalnym Gminy Kawęczyn i Malanów organizuje prace budowlane. W lipcu 1992r. rusza rozbudowa szkoły. Po czterech latach 17 X 1996r. dzięki wsparciu
i zaangażowaniu wielu osób oraz instytucji przecięta zostaje wstęga do zmodernizowanej części i nowego budynku szkoły.
Szkoła posiada dobrą bazę dydaktyczną. Wielokierunkowe działania placówki wysoko ocenia organ prowadzący, którym jest gmina Kawęczyn jak i lokalna społeczność. Szkoła występuje z wieloma cennymi inicjatywami na rzecz uczniów oraz mieszkańców,
co sprzyja integracji środowiska szkolnego i lokalnego.
W dniu 30 kwietnia 2010r. Rada Gminy Kawęczyn podjęła uchwałę w sprawie nadania szkole im. płk. pilota Stanisława Jakuba Skarżyńskiego.
Szkoła przyjęła imię płk. pilota Stanisława Jakuba Skarżyńskiego w dniu 17 października 2010r. Rok 2010 zamyka 100-lecie nauczania w Skarżynie.
Wydano blisko 1000 świadectw absolwentom szkoły. Zatrudnionych było ponad 100 nauczycieli i kilkunastu pracowników obsługi szkoły.